Co roku chochoł od nowa otula różę przed dworkiem w Bronowicach Małych. Nie co roku takie emocje jak tym razem: krótka mowa Nestorki Rodu, pani Marii Rydlowej wprawiła nas w zadumę (czytaj poniżej). Pani Mario, dziękujemy !
Pani Maria Rydlowa mówiła:

" Szanowni Państwo, pragnę dołączyć się do powitań i podzielić kilkoma uwagami na temat Bronowic i Chochoła.

Mała ojczyzna to zespół ludzi zamieszkujących tę samą okolicę, znających się od pokoleń, których łączy historia, te same wierzenia i zwyczaje. Taką małą ojczyzną są Bronowice Małe. W Bronowicach przybywa obecnie coraz więcej nowych mieszkańców, powstają nowe domy, osiedla, powstaje nawet nowa dzielnica. To bardzo dobrze, jednak – jak się obawiam – nie są oni w stanie wróść w tutejsze stare środowisko. Nie wiem też, czy im na tym zależy, czy też zadowala ich bycie tylko Krakowianami.

My, Bronowianie od pokoleń, nie dajmy się zepchnąć w kąt. Bądźmy sobą, chrońmy swoje zwyczaje i tradycje. Przygarnijmy nowych Bronowian, niech się bawią podczas „Święta ulicy Tetmajera”, niech przypatrzą się, jak się wiąże Chochoła.

Chochoł to przedmiot znany od niepamiętnych czasów, to on otula przed mrozem krzewy róż i młode drzewka. Chochoła, słomianego gamonia, nie wymyślił Stanisław Wyspiański, on przed ponad stu laty nadał mu cechy osoby, uczynił go bytem, chroniącym piękno przed mrozem, przed zatratą, bytem świadomym swego przeznaczenia, swej roli. Wyspiański wprowadził go do dramatu „Wesele”, zaprosili go tu Państwo Młodzi, czuje się więc pełnopraw­nym weselnikiem. Nie ulega Isi, która widzi w nim tylko snopek słomy, nie daje się wypędzić z domu, lecz kryje się gdzieś w jego zakamarkach, aby powrócić na scenę w trzecim akcie dramatu.

Geniusz Stanisława Wyspiańskiego każe Chochołowi, który zdaje się być symbolem prostactwa i głupoty, wygłosić ponury sąd nad całym polskim pokoleniem:

Miałeś chamie złoty róg / Miałeś chamie czapkę z piór / czapkę wicher niesie / róg huka po lesie / ostał ci się ino, ostał ci się ino sznur!

Czyż są w Polsce bardziej gorzkie słowa, piętnujące zmarnowane okazje? Czyż zatem Chochoł – za którym kryje się być może sam Wyspiański - nie jest uosobieniem naszego narodowego sumienia? Dlatego co roku stawiamy ten snop słomy przed naszym dworkiem, zbieramy się wokół niego, gramy mu i tańczymy.

Dziękuję bardzo!" 

17.11.2015

14.11.2015

14.11.2015

11.11.2015

2.11.2015

2.11.2015

30.10.2015

25.10.2015

25.10.2015

24.10.2015

23.10.2015

20.10.2015